تأثیر قارچ میکوریزایی glomus sp. بر رشد و بیماری پوسیدگی ریشه دانهال های پسته ناشی از fusarium solani در شرایط گلخانه ای

در این تحقیق تأثیر قارچ میکوریز glomus sp.  بر رشد و بیماری پوسیدگی ریشه دانهال­های پسته ناشی از دو جدایه قارچ fusarium solaniدر شرایط گلخانه­ای مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو سطح میکوریز (عدم تلقیح ((m0 و تلقیح با glomus (m1)) و دو سطح قارچ بیمارگر فوزاریم (جدایه 1(f1) و 2 (f2) و شاهد (f0) بودند. نتایج نشان داد که اثرات اصلی میکوریز گلوموس و جدایه­های فوزاریوم بر کلیه شاخص­های رشدی مورد ارزیابی در سطح 1% معنی­دار است. اثرات متقابل تیمارها بر شاخص­های ارتفاع ساقه ، وزن خشک ریشه، سطح برگ، حجم ریشه و درصد کلنیزاسیون ریشه توسط میکوریز در سطح 1% و بر شاخص­های وزن تر و خشک ساقه در سطح 5% معنی­دار بود. مایه­زنی دانهال­ها با جدایه­های فوزاریم f1 و f2، میزان پوسیدگی ریشه را نسبت به شاهد (f0) افزایش داد. تلقیح گیاهچه­های پسته با glomus sp.، درصد کلنیزاسیون ریشه توسط جدایه­های بیمارگر را به ترتیب 6/26 و 7/43 درصد کاهش داد. بر اساس نتایج به دست آمده استفاده از قارچ میکوریزی glomus sp. می­تواند بیماری پوسیدگی ریشه را کاهش داده و پارامترهای مختلف رشد در گیاهچه­های پسته را افزایش دهد.